Roturua

Woensdag, 23-02-2011

Een nieuwe dag, dus nieuwe kansen. Helaas begint de dag wat bewolkt.
Eerst maar even ontbijten en daarna weer op weg. Op ons reisplan stond vandaag als eindbestemming Rotorua. Onderweg de toeristenradio aan en met het klimmen en dalen en de vele
bochten, waande je je ergens in de zwitserse alpen met veel weilanden met koeien, maar het zouden ook wel de schotse hooglanden kunnen zijn. Stef is in elk geval blij dat we in
een automaat rijden.
We reden goed door en zon brak door met Lake Roturua in zicht. Wat een prachtig meer is dat.
Door de toeristenradio werd ons het Top 10 Holiday Park aangeraden en we besloten daar maar heen te rijden.
Het koste wat moeite het park te vinden, maar rond 11.15 uur waren we toch op de camping aangekomen.
Nadat we bij de receptie hadden ingecheckt, gingen we direct op weg naar Te Puia.
Dit is een heel groot park met als hoofdattractie de "Pohutu"geiser.
Eerst even een kopje koffie drinken en daarna naar een Maori-show.
We werden officieel welkom geheten en een Belg fungeerde daarbij als onze leider.
Hij moest een blad van de grond rapen dat de Maori-krijger op de grond had gelegd en
achteruit terug lopen en daarbij oogcontact met de krijger houden. Toen de krijger zag dat
wij allen in vrede waren gekomen, mochten we hem volgen. Daarbij moesten we op 5 meter
afstand van onze Belg blijven. Ook mochten we tijdens de ceremonie niet lachen, want dat zou 
door de krijger als een belediging kunnen worden opgevat. Na het welkomswoord werd de Belg
op het podium gevraagd en moest de vier Maori-mannen een hand en de 'neuskus'geven.
Toen volgde een kwartiertje zang en dans, waarbij de Haka niet werd vergeten.
Hierna zijn we terug gegaan naar het beginpunt en werden door een gids (een echte
afstammeling van de Maori, haar moeder is Maori en haar vader een Schot) door het park
rondgeleid. Ze heeft veel interessante dingen verteld over het leven van de Maori's.
Het is voor de Maori erg belangrijk om de tradities te behouden en daarbij van alles wat
in de familie gebeurd op de hoogte te blijven. Voor onze gids een hele klus, omdat
haar moeder er een van 17 kinderen is. Onze gids moet nu dus op de hoogte blijven van het
leven van 16 ooms en tantes met daarbij alle neven en nichten en hun aanwas. Ze vertelde
erbij dat ze zelf gelukkig maar 1 broer en 5 zussen had.
We kwamen ook in het Kiwi-huis, waar de natuurlijke omgeving van de Kiwi-vogel was nagebootst.
Er leefden een vrouwtje en een mannetje geheel in duisternis.
Hierna kwamen de modderpoelen en het geiser-landschap in zicht. Erg indrukwekkend allemaal
en ongeloofelijk dat dit ook de natuur is.
Toen was het tijd voor ons om het park weer te verlaten en naar de supermarkt te gaan. We
hadden voor de komende dagen toch weer eten en drinken nodig. Ook moesten we de camper van
brandstof voorzien.
Tegen 16.00 uur waren we op de camping terug en hebben ons toen geinstalleerd.
Ook hebben we gelijk de watertank maar weer gevuld en toen konden we heerlijk relaxen in
de zon/schaduw.
Voor vanavond hebben we vlees gekocht voor op de BBQ. De reisafstand van vandaan was 98 km.